Chrom

Pomimo tego, że minerały zawierające chrom są znane od bardzo dawna wydzielenie z nich metalu nie jest łatwe i historia jego odkrycia rozpoczyna się dopiero w XVIII wieku. W roku 1766 krokonit, jedna z rud chromu została poddana analizie po raz pierwszy przez niemieckiego chemika Johanna Gottloba Lehmanna. Czerwony minerał znaleziony na terenie kopalni w górach Uralu potraktował on kwasem solnym uzyskując piękny szmaragdowozielony roztwór. Niestety badania doprowadziły go do błędnego wniosku, zgodnie z którym minerał ten jest rudą ołowiu zanieczyszczoną żelazem i selenem. Natomiast krokonit jest chromianem żelaza o wzorze PbCrO₄. Kolejne badania minerału podjął w 1770 roku Peter Simon Pallas, który w owym czasie zwiedzał ten sam górniczy rejon co wcześniej Lehmann. Pallas był podróżnikiem, geografem i mineralogiem, a nie chemikiem. Próbki krokonitu przekazał on znanemu chemikowi Luisowi Nicolasowi Vauquelinowi. Pierwsze badania tego minerału przeprowadzone przez Vauquelina pozwoliły mu stwierdzić, że zawiera on tlen, żelazo i glin. Czyli ta analiza również nie prowadziła do poprawnych danych. Jednak kolejne analizy, podjęte w roku 1797, pozwoliły na stwierdzenie, że minerał ten zawiera nieznany metal. Vauquelin gotował sproszkowany krokonit z roztworem węglanu potasowego w wyniku czego otrzymywał osad węglanu ołowiu oraz żółty roztwór, który według niego zawierał sól potasową kwasu nieznanego metalu. Zadanie tego roztworu różnymi odczynnikami wytrącały z niego różnobarwne osady. Po wprowadzeniu do niego soli rtęci wytrącał się czerwony osad, sole ołowiu wytrącały osady barwy żółtej, a chlorek cyny zmieniał  barwę roztworu na zieloną. Wyniki tych reakcji uświadomiły Vauquelinowi, że ma do czynienia z nowym pierwiastkiem, a jego otrzymanie w formie tlenku było sprawą stosunkowo prostą. Vauquelin zidentyfikował również występowanie tego pierwiastka w takich kamieniach szlachetnych jak rubin i szmaragd. Próby otrzymania czystego metalu w wyniku redukcji jego tlenku węglem nie powiodły się prowadząc jedynie do otrzymania węgliku chromu.

Nazwa chrom pochodzi z języka greckiego – chroma – kolor.