Flerow

Pierwiastek 114, którego jeden z izotopów, niestety nadal nieodkryty, rozbudza szczególne zainteresowanie wśród fizyków. Chodzi o izotop zawierający w jądrze 114 protony i 184 neutrony. Zgodnie z teorią budowy atomu, powstałą w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku, jądro atomowe takiego pierwiastka powinno charakteryzować się stosunkowo długim czasem życia. Podobnie stabilne powinny być jądra niektórych izotopów pierwiastków o liczbach atomowych od 112 (Kopernik) do 118 (Ununoctium). Z tego też powodu już w latach 1969-1972 poszukiwano flerowu w naturalnie występujących minerałach. Niestety bezskutecznie.

Pierwsza synteza atomów tego pierwiastka nastąpiła w grudniu 1998 roku w Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej i została przeprowadzona przez zespół pod kierownictwem Jurija Kołakowicza Oganesiana. Wykorzystano bombardowanie plutonu-244 jonami wapnia-48 i otrzymano pojedynczy atom flerowu, którego okres połowicznego rozpadu wyniósł aż 30,4 sekundy. Wynik eksperymentu został opublikowany w styczniu 1999 roku. W kolejnych eksperymentach prowadzących do otrzymania flerowu nigdy nie udało się uzyskać tak długo żyjących izotopów. Najprawdopodobniej w roku 1998 uzyskano metastabilny izomer flerowu-289.

Glenn T. Seaborg amerykański fizyk pracujący w Berkeley w roku 1997 mówił, że jednym z najskrytszych marzeń było zobaczyć jeden z tych magicznych pierwiastków. Po ukazaniu się publikacji Rosjan, jego kolega i współpracownik poszedł do szpitala, w którym przebywał Seaborg i poinformował go o odkryciu „magicznego” pierwiastka. Niestety kontakt z Seaborgiem był już wtedy bardzo ograniczony. Zmarł on 25 lutego 1999 roku.

W marcu 1999 roku przeprowadzono kolejne eksperymenty mające na celu syntezę pierwiastka 114. Tym razem zastąpiono pluton-244 izotopem tego metalu o masie atomowej 242. Otrzymano dwa atomy innego izotopu flerowu, których czas połowicznego zaniku określono na 5,5 sekundy. W czerwcu tego samego roku zespół w Dubnej powtórzył eksperymenty z roku 1998 otrzymując izotop o masie atomowej 289, co zostało dodatkowo potwierdzone badaniami przeprowadzonymi w grudniu 2002 roku. W styczniu 2009 roku Lawrence Berkeley National Laboratory potwierdziło odkrycie izotopów flerowa o masach atomowych 286 i 287, a kolejne dwa izotopy flerow-288 i flerow-289 zostały otrzymane w lipcu 2009 roku w laboratorium w niemieckim Darmstadt. W związku z tym w roku 2011 IUPAC uznało, że badacze z Dubnej otrzymali pierwiastek o liczbie atomowej 114 w latach 2004-2007. Wyniki wcześniejszych eksperymentów zostały uznane za niewystarczające do uznania odkrycia.