Seaborg

W czerwcu i sierpniu 1974 roku grupy badacze z Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej i Lawrence Berkeley Laboratory ogłosiły doniesienia o otrzymaniu pierwiastka o liczbie atomowej 106. Obydwie grupy uzyskały atomy tego pierwiastka w wyniku bombardowania kalifornu-249 jonami tlenu-18. Okres półrozpadu powstającego izotopu wynosi 0,9 sekundy. Badacze amerykańscy zaproponowali nazwę seaborg dla uczczenia Glena T. Seaborga i oczywiście propozycja została przez drugą stronę uznana za kontrowersyjną. IUPAC nadała temu pierwiastkowi nazwę systematyczną „unnilhexium”, a w roku 1994 zaproponowała nazwę rutherford, zgodnie z zasadą, że nazwa nie może odnosić się do osoby żyjącej. Tej propozycji ostro sprzeciwiło się Amerykańskie Towarzystwo Naukowe, argumentując, że nazwa einstein dla pierwiastka o liczbie atomowej 99 została nadana za życia Alberta Einsteina. Dodatkowo wskazywano, że badania naukowe nie były związane z faktem, że Seaborg ciągle żyje (rok 1997). W ramach kompromisu nazwa seaborg została przyjęta.